روی هر کدام با برچسبی، به فارسی نامی نوشته شده است؛ کالکشن، کول‌واتر، ویکند، چنل‌چنس و... .
هر کدام را که بخواهی می‌توانی بو کنی. او در شیشه عطر را باز می‌کند و لبه کناری آن را روی دستت می‌کشد. بعد از انتخاب، سرنگ کوچکی را به شیشه عطر فرو می‌کند و به اندازه اندکی در شیشه‌ای بسیار کوچک می‌ریزد و تو بر حسب اندازه شیشه، از 3هزار تومان به بالا پرداخت می‌کنی.
در مغازه او، همه‌چیز مثل سایر اسانس‌فروشی‌های شهر است؛ با این تفاوت که خبری از نوار کاغذی بلندی که به عطر آغشته شده نیست تا مثل راهروهای مترو و سایر پاساژهای شهر، یک نفر دسته‌ای از آن را روبه‌رویت بگیرد و تو مجبور به برداشتن یکی از آنها شوی و بعد بو کرده و نکرده، یا به کیفت بیندازی یا روی زمین! از طرفی او بر خلاف سایر فروشنده‌های اسانس عطر که رو به عابران فریاد می‌زنند «تشریف بیاورید تست کنید» و به زور شیشه عطر را روی دست‌شان می‌زنند، همیشه آرام پشت دخلش نشسته و مشغول کارهای خودش است. می‌گوید: «... با اینکه بابت اجاره این فضای 5متری ماهی 630هزار تومان کرایه می‌دهم که با فروشم برابری می‌کند اما به خیلی از کارهایی که سایر اسانس‌فروش‌ها انجام می‌دهند، بی‌اعتنا هستم».
کارهایی که او می‌گوید، هم شامل نوع تبلیغ و طرز فروش می‌شود و هم تقلب‌هایی که متاسفانه بسیار رایج شده است.از نظر وی، طرز تبلیغ‌کردن رایج و فریادزدن برای تست‌کردن اجباری، تنها وجهه کار و میزان فروش را پایین می‌آورد و برعکس، مردم آن را پس می‌زنند و در ذهن‌شان این نکته جا می‌افتد که اینها چقدر محتاج‌اند که هر روز ما را برای تست‌کردن عطرهایشان تمنا می‌کنند یا به زور هم که شده، نوارهای کاغذی آغشته به عطر را در جیب‌مان می‌گذارند. او می‌گوید: «خدا را شکر؛ من از همین راه و بدون این نوع تبلیغ و آزار مردم، سود کرده‌ام».
وقتی بحث به تقلب اسانس‌فروشی‌ها می‌رسد، می‌گوید: «وقتی فروش اسانس به دلیل قیمت بالای عطرهای وارداتی جواب داد و سود کلانی به دست‌آمد، خیلی سریع راه تقلب و سود مضاعف نیز باز شد. سال‌ها پیش اسانس‌های فوق، خیلی خوب مردم را جذب کرد چرا که از کیفیت بالایی برخوردار بود اما متاسفانه خیلی‌ها از راه کج ادامه دادند».
او چند بطری فلزی بزرگ را روی پیشخوان می‌گذارد و می‌گوید: «اینها به صورت پلمپ‌شده از شرکت‌های بزرگ تولیدکننده عطر مثل لوزی سوئیس یا SFA فرانسه وارد ایران می‌شود که نام و مشخصات شرکت و محصول، روی هر کدام حک شده است. هیچ‌وقت یک شرکت معتبر، وجهه خود را با تقلب خراب نمی‌کند. اتفاقی که می‌افتد، در ایران و این‌سوی مرزهاست که عده‌ای پلمپ‌ها را باز می‌کنند و به داخل مخزن‌ها، حلال «pgپروپیلن» اضافه می‌کنند. این حلال که صنعتی است و در ساخت شوینده‌ها کاربرد دارد، اصلا بهداشتی نیست و از طرفی در رنگ و بوی عطر نیز تاثیری ندارد. آنها این کار را می‌کنند تا محصول، دو برابر شود و...».
به همین دلیل، بسیاری از افرادی که از اسانس‌های فوق استفاده کرده‌اند، از چربی بیش از اندازه آن، ایجاد لک و حتی سوراخ‌شدن لباس‌شان و ایجاد حساسیت‌های پوستی شکایت کرده‌اند که متاسفانه حاصل خیانت ما به ماست. او می‌گوید: «... همیشه همکارها وقتی سراغ من می‌آیند، می‌پرسند عطرها را چند برابر می‌کنی؟ و وقتی می‌گویم خالص می‌فروشم، باور نمی‌کنند. من حاضر نیستم نان حرام بخورم».
او اضافه می‌کند: «مردم ما باید یاد بگیرند که به جای دنبال‌جنس‌ارزان‌رفتن، کمی به کیفیت توجه کنند. بسیاری از اسانس‌هایی که با حلال‌های مختلف آمیخته می‌شوند، اغلب ارزان‌تر نیز به فروش می‌روند».
لازم به ذکر است که تولید و فروش انواع عطرها در همه کشورها حتی فرانسه که مهد این محصول به شمار می‌رود، دقیقا به شیوه‌ای که در ایران رایج است (البته جدا از نحوه فروش) وجود دارد که در ایران نیز با توجه به قیمت بالای عطرهای وارداتی، می‌تواند جوابگو باشد. فروشنده فوق می‌گوید: «عطری که شما از مغازه به قیمت 40هزار تومان می‌خرید، 15هزار تومان تنها پول شیشه آن است و قسمت گزافی نیز بابت گمرک و بازار سیاه و غیره گرفته می‌شود و با وجود شرایط فوق، این هم وضعیت اسانس عطرهاست!».
